Het woord “zin” maakt veel los. Wanneer je er eens rustig over nadenkt zou je kunnen vaststellen dat al de eerste 6 woorden van deze blogpost een zin vormen. Niet dat dat nu zo bijzonder is, maar de betekenis van dit woord gaat verder.

Hoe vaak wordt er niet in een (met de nodige wijntjes gelardeerde) discussie gevraagd naar de zin van het leven?  En wie heeft daar een alles omvattend antwoord op? Voor de één geeft God, Allah, Boeddha, Ganesha, Het Vliegend Spaghettimonster, Jezus, Lao Zi of Jehova een passend antwoord op deze vraag, voor de ander is het een vraag die juist los gelaten moet worden. Kan je leven zonder de zin  van het leven te weten? Het is vooral belangrijk om te beseffen dat juist omdat wij mensen een bewustzijn hebben, deze vraag zich aandient. Ik heb niet de indruk dat onze poes Neo zich afvraagt wat de zin van haar leven is. Neo is er gewoon.
In de boeken over mindfulness, meditatie en zelfbevrijding komt meestal naar voren dat we meer in het ‘hier en nu” zouden moeten leven. Met minder wroeging, tevredenheid, trots en teleurstelling terug kijken en met minder angsten, verwachtingen, optimisme en onzekerheden vooruit kijken. Gewoon er zijn! Net als Neo. Dát spreekt me wel aan!