Spiritfarer: Een videogame over verlies
Een website die zichzelf een ‘spirituele hub’ noemt, is over het algemeen niet een plek waar je video game reviews zou verwachten. Toch zijn er absoluut games die spirituele elementen bevatten, en die hier naar mijn mening prima passen. Misschien heb je bijvoorbeeld wel eens gehoord van games zoals Journey, waarin je op haast meditatieve wijze een woestijnomgeving verkent en hulp inroept van anderen om je avontuur te kunnen vervolgen; een mooie les in het belang van vriendschappen. Ook zijn er games waarin je tempels en andere religieuze of spirituele plekken kan bezoeken, waar je contact hebt met goden of spirits en waar je magische krachten kan krijgen. Kortom, videogames met spirituele aspecten zijn er zeker!
De game die ik hier wil bespreken, Spiritfarer, gaat weer een hele andere kant op. Je speelt als Stella, een meisje dat samen met haar kat Daffodil in het hiernamaals terechtkomt en daar Charon ontmoet (voor degene die bekend zijn met Griekse mythen komt zijn naam waarschijnlijk bekend voor; Charon is degene die de zielen van overleden mensen over de rivier Styx heen roeit en zo naar de onderwereld toebrengt). In Spiritfarer neem jij, als Stella, de taak van Charon over. Je brengt hier geen zielen de Styx over, maar je begeleidt ze uiteindelijk door de Spirit Door, oftewel Zielendeur. Je kan dit echter pas doen als de ziel er écht klaar voor is, en tot die tijd reizen ze met je mee op je schip. Het doel is dat je elke ziel helpt met het voorbereiden op deze laatste reis: Laatste wensen vervullen, onafgemaakte zaken toch nog afronden, en vooral een luisterend oor bieden.
Je vaart rond een enorme oceaan en kan allerlei eilanden bezoeken, waar je nieuwe zielen ontmoet maar ook grondstoffen en spullen kan vinden die je op je schip kunt gebruiken. Je schip wordt steeds groter, omdat je meerdere zielen per keer vervoert en iedereen weer zijn eigen wensen heeft. De ene houdt van lekker eten, dus moet je een keukentje bouwen, en de ander wil graag een eigen naaiatelier of houtwerkplaats. Je kan schatten opduiken, vissen vangen en allerlei andere minigames spelen. Terwijl je de oceaan steeds verder verkent en de zielen op je schip verzorgt, kom je steeds meer over deze zielen te weten. Stukje bij beetje stellen ze zich open, waardoor je ze beter leert kennen en diepere connecties met ze opbouwt.
Het spel heeft zelfs een speciale knuffel-knop, waarmee je je nieuwe vrienden af en toe een dikke knuffel kan geven. Tijdens het spelen merkte ik dat ik dit eerst voornamelijk deed omdat de zielen een geluksmeter hebben (hoe gelukkiger je de zielen houdt, hoe beter) en deze omhoog gaat door ze af en toe een knuffel te geven, maar op den duur begon ik het steeds vaker te doen omdat ik me er beter door ging voelen! Dit spel gaf me het gevoel dat ik daadwerkelijk een band opbouwde met de personages, en zodra hun tijd was aangebroken om door de spirit door te gaan, voelde ik een oprecht gevoel van verlies. Dat is dan ook de kracht van dit prachtige spel: Hoewel het er qua art style relatief simpel uitziet en geen hele bijzondere graphics heeft, weet het toch een ontzettende hoeveelheid emotie over te brengen. Weinig andere games hebben me ooit zo diep geraakt, of zo intens aan het huilen gemaakt.
Spiritfarer is een management-game, in zekere zin ook een 2D-platformer, met een heleboel minigames. Ik liep tijdens het spelen wel eens tegen onduidelijkheden aan, waar het spel niet helemaal goed uitlegde wat ik moest doen, en er zijn momenten dat de controls niet zo scherp zijn als ik had gewild. Toch had ik over het algemeen een hele fijne speelervaring. De kracht van dit spel zit echt in het verhaal en in de emoties die het bij spelers weet los te maken. Sommige aspecten worden bewust onduidelijk gehouden, zodat je zelf kan invullen wat er precies gebeurd is, maar andere thema’s zijn vrij duidelijk: Zo is er een personage met Alzheimer dat langzaam maar zeker vergeet wie jij bent of waar ze is, waardoor haar uiteindelijke afscheid extra bitter aanvoelt. Andere personages verwelkomen de dood juist, omdat ze bijvoorbeeld ernstig ziek waren tijdens hun leven. Elk personage brengt iets unieks in het verhaal, en zo voelen de connecties die je met ze opbouwt ook echt uniek.
Weinig andere games hebben me ooit zo diep geraakt, of zo intens aan het huilen gemaakt.
Ik luister nog steeds regelmatig naar de soundtrack van Spiritfarer op Spotify en overweeg om het spel binnenkort weer eens te herspelen. Er zijn recentelijk nieuwe personages toegevoegd, met nieuwe verhaallijnen, die ik graag zou leren kennen. Ik kan oprecht iedereen aanraden om dit spel eens een kans te geven, zelfs als je normaal niet zo van video games houdt. Ik vond het een unieke speelervaring, die emoties teweegbracht die ik nog nooit bij een andere game gevoeld heb.
Spiritfarer is verkrijgbaar voor PC via Steam, of voor verschillende consoles via hun eigen game stores.
Eelco Boersma
