Recept
Een blog van Geert-Jan
Met spierballen noch spierballentaal heeft het ook maar iets te maken. Het zou er wel voor door kunnen gaan, want tegen iedereen verkondig ik dat ik mijzelf sterker voel dan ooit.
Onlangs las ik een zelfgemaakte tekst weer eens terug, beginnend met bovenstaande woorden. Een schrijfsel van ongeveer vijf jaren geleden. Geheel toevallig was dit niet, want ik zocht in mijn computer naar woorden, een thema voor een blog. Eelco en Riet hadden mij daartoe uitgenodigd.
Maar waar kun je die inspiratie beter vinden dan in hun winkel zelf? Dat is in mijn geval makkelijker gezegd dan gedaan. Trouwens, ik? Een blog over zin, zen, zon, energetisch, spiritualiteit, meditatie, balans? Lullen over mijzelf, mijn eigen ontwikkeling is dan weer geen probleem.
Destijds deed ik mee aan een schrijfwedstrijd, met als thema Een recept voor een goed leven. Daar kon ik wel wat mee. Oprecht durfde ik te stellen dat ik mij sterk en zelfstandig voelde, al deed mijn lichaam anders vermoeden. Maar deze eigenschappen waren mij echt niet aan komen waaien. Ook niet dat ik over het algemeen een positieve levenshouding heb en deze graag naar anderen wil uitdragen. Om dit te bereiken had ik een flinke ontwikkeling doorgemaakt. Centraal stonden de drie woorden Als bestaat niet, die ik leerde van mijn psychiater.
Het begon in die hectische periode, waarbij ik in de bloei van mijn leven stond. Getrouwd, huisje, boompje, baantje, kinderen, een vriendengroep en regelmatig sportend, al ging dat laatste steeds minder goed. Het was helaas niet zo dat ik mij al het hierboven genoemde geluk ook daadwerkelijk realiseerde en omzette in een persoonlijke groei.
Door de combinatie van progressieve multiple sclerose, een toen nog naderende scheiding en een grondhouding van onzekerheid en lichte negativiteit, kwam ik al dwalend terecht bij een psychiater. Wat schaamde ik mij hiervoor! Was het al ingewikkeld om dit te accepteren, kreeg ik ook nog eens antidepressiva voorgeschreven. Wat zag ik daar tegenop. Ik ben toch niet gek? Totdat iemand mij zei het te zien als ‘the missing link’ in mijn hoofd en ik het leerde relativeren. Over geluk gesproken, kennelijk had de antidepressiva vrij snel effect. Het werd binnen enkele weken rustiger in mijn hoofd.
Ook sloot ik mij aan bij een mannenpraatgroep. Iedere woensdagavond, onder leiding van de psychiater. Verschillende achtergronden, met in de basis een dezelfde hulpvraag. Terwijl wij mannen met elkaar spraken, keek de psychiater toe. Hij onderbrak de gesprekken sporadisch, eigenlijk alleen wanneer een van ons teruggreep naar momenten uit het verleden. “Niet doen, vooruitkijken. Als bestaat niet.”
Inmiddels zijn mijn ziekte en ik dus weer vijf jaren doorontwikkeld. Fysiek is het er niet beter op geworden, eerder andersom. Natuurlijk ben ik volledig afhankelijk van zorg, elektrische rolstoel en andere hulpmiddelen. Het voortdurend weer wat moeten inleveren maakt het niet eenvoudig, maar mentaal probeer ik stabiel te blijven. Of misschien wel te groeien.
Dat ene pilletje slik ik nog iedere dag. Zou ik daar mee kunnen stoppen? Misschien wel, maar durven en willen zijn er ook nog. Die drie woorden zijn en blijven voor altijd mijn levensmotto.
Als ik dat recept toch eens eerder had kunnen krijgen. Maar ja, als bestaat niet!
Geert-Jan den Hengst
Geert-Jan schrijft blogs over zijn leven met MS op zijn Blogspot-pagina (klik op zijn foto of naam om zijn blogs te lezen)